Το νέο μου βιβλιο : Η Μελέτη μου για τον πυθαγόρα και τα άρρητα μυστήρια των ρυθμών του σύμπαντος !!!
Αναρτήσεις
Συνέντευξη της Fotini Kakogiannoy στο in.gr για τα "Μυστήρια" Των Ελευσινίων Μυστηρίων...Ευχαριστούμε τον Πάνο Βασιλάκη και τον Όμιλο Λαμπράκη! http://entertainment.in.gr/html/ent/871/ent.176871.asp Φωτεινή Κακόγιαννου: «Τα Ελευσίνια Μυστήρια αποτελούν τον σύνδεσμο με την πηγή μας. Με τον λαό μας» Δημοσίευση: 16 Φεβρουαρίου 2015 Η Φωτεινή Κακόγιαννου , εκπαιδευτικός, αρχαιολόγος και συγγραφέας, μιλά στο in.gr για τα δυο πρώτα της βιβλία που θέμα έχουν τα Ελευσίνια Μυστήρια . Δίνει περισσότερες πληροφορίες για τον λόγο που γίνονταν και γιατί ήταν τόσο γνωστά στον αρχαίο κόσμο, όπως επίσης και γιατί ενδιαφέρουν τους σημερινούς Έλληνες. Συνέντευξη: Πάνος Βασιλάκης Μιλήστε μου για τα βιβλία σας: Ελευσίνια Μυστήρια: «Πορεία προς την μύηση» και «Τελετουργικό» (Εκδόσεις Όστρια). « Η Πορεία προς τη Μύηση » παρουσιάζει με αναλυτικό τρόπο, τα Κρητικά και Αιγυπτιακά Μυστήρια, που κατευθύνουν στα Ορφικά και τα Πυθαγόρεια και αργότερα στ
Ο Πυθαγόρειος θεός δίδει στην Ψυχή την ευκαιρία να ομοιωθεί με αυτόν και να επιστρέψει στην αρχική πηγή της(θεότητα…). Έτσι η Ψυχή μετά-βαίνει(Μετεμψύχωση) από σώμα σε σώμα, από ύλη σε ύλη10 είτε Ανθρώπων, είτε Ζωών προκείμενου, μέσω αυτού, να βρει τις πύλες προς την θέωση και τον θεό(προφανώς σε Πυθαγόρειο αριθμητική μορφή θα νοείται ο θεός)11. Ο Πυθαγόρας μαζί με τους μαθητές του, ίδρυσαν την σχολή των Πυθαγορείων. Μετά τον θάνατο του οι μαθητές του, αναλαμβάνουν την διατήρηση της διδασκαλίας του. Από αυτούς διακρίνονται κυρίως οι Αλκμαίων και Φιλόλαος, όχι μόνο για την διδασκαλία των Πυθαγορείων θεωριών αλλά και για την εισαγωγή νέων απόψεων σχετικά με τα μαθηματικά και τις γενικότερες επιστήμες. Μετά τον θάνατο του Πυθαγόρα και την συνέχιση της διδασκαλίας του, από τους μαθητές εμφανίζεται στην "Ελέα της Κάτω Ιταλίας, αποικίαν των Φωκέων"12 η σχολή των Ελεατών, με βασικούς εκπρόσωπους τους, Ξενοφάνη τον θεολόγο(570-480 περίπου π.Χ), Παρμενίδη(539-470
ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ Μάταιη ψυχή, στην ατονία εσπέρας εαρινής, ενώ θα κλείνεις τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη, την ώρα που σα λύτρωση κάτι θα καρτερείς, φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη· όταν, φτασμένη απάνω στον ορίζοντα, θα ιδείς μίση να φεύγουν οι έρωτες, χολή τα πάθη σου όλα, όταν ανέβει από τα εξαίσια τ' άνθη της ζωής μύρον η απογοήτευση, ψυχή μου ονειροπόλα την ώρα την υπέρτατη που θε να θυμηθείς μ' ένα μόνο χαμόγελο τα φίλα και τα ενάντια -- μάταιη ψυχή, στο πέλαγο, στο αγέρι τι θα πεις; ω, τι θα πεις, στενή καρδιά, στη χλωμή δύση αγνάντια;
Πηγαίνοντας πίσω εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια (όταν ακόμα ο άνθρωπος βρισκόταν στο προανθρώπινο στάδιο του ζώου) ο άνθρωπος είχε ήδη ενστικτώδη γνώση του Περιβάλλοντος, της Αχανούς (Αόρατης και ορατής) Φύσης και γνώριζε από εμπειρία (καθώς τον οδηγούσε η ανάγκη της επιβίωσης, υπαρξιακής και υλικής) διαφόρων στοιχείων της Φύσης, που τα έβλεπε, είτε ενταγμένα στη Γενικότερη Φύση, είτε ξεχωριστά και ιδιαίτερα. Ζούσε πάνω στη Γη, τρεφόταν από τη γη, χρησιμοποιούσε το Νερό (κι όχι μονάχα για να πίνει), χρησιμοποιούσε το Φως του Ήλιου, την Ημέρα, για τις δραστηριότητές του και την φωτιά, φτωχό υποκατάστατο του Ήλιου, χρησιμοποιούσε τον Αέρα (για να ανασαίνει κι αργότερα και γι’ άλλους σκοπούς), και «διαισθάνονταν» το Πέμπτο Στοιχείο, τον Αιθέρα, σαν τον Χώρο που Κατοικούσαν οι Ανώτερες Δυνάμεις, που μόλις συνειδητοποιούσε την ύπαρξή τους. . Οι άνθρωποι όταν άρχισε να εκδηλώνεται, ήδη από την παλαιολιθική εποχή, η θεωρητική σκέψη, πίστευαν ότι ο κόσμος σχηματίστηκε από τα πέντε