Η πυθαγόρεια αριθμολογία

Ο Πυθαγόρειος 

θεός δίδει στην Ψυχή την ευκαιρία να ομοιωθεί με αυτόν και να επιστρέψει στην αρχική πηγή της(θεότητα…). Έτσι η Ψυχή μετά-βαίνει(Μετεμψύχωση) από σώμα σε σώμα, από ύλη σε ύλη10 είτε Ανθρώπων, είτε Ζωών προκείμενου, μέσω αυτού, να βρει τις πύλες προς την θέωση και τον θεό(προφανώς σε Πυθαγόρειο αριθμητική μορφή θα νοείται ο θεός)11. Ο Πυθαγόρας μαζί με τους μαθητές του, ίδρυσαν την σχολή των Πυθαγορείων. Μετά τον θάνατο του οι μαθητές του, αναλαμβάνουν την διατήρηση της διδασκαλίας του. Από αυτούς διακρίνονται κυρίως οι Αλκμαίων και Φιλόλαος, όχι μόνο για την διδασκαλία των Πυθαγορείων θεωριών αλλά και για την εισαγωγή νέων απόψεων σχετικά με τα μαθηματικά και τις γενικότερες επιστήμες. Μετά τον θάνατο του Πυθαγόρα και την συνέχιση της διδασκαλίας του, από τους μαθητές εμφανίζεται στην "Ελέα της Κάτω Ιταλίας, αποικίαν των Φωκέων"12 η σχολή των Ελεατών, με βασικούς εκπρόσωπους τους, Ξενοφάνη τον θεολόγο(570-480 περίπου π.Χ), Παρμενίδη(539-470 περίπου π.Χ) και τον μαθητή του Ζήνων(495 ή 490-430 π.Χ)13. Ο συγγραφέας κρίνει, κυρίως με βάση τις ιστορικό-κριτικές φιλοσοφικές αναφορές14, πως η σχολή της Ελέας δεν προσφέρει μια απάντηση ή θεωρία στο ζήτημα Περί Ψυχής που ερευνούμε, καθώς δεν κάνει συστηματική αναφορά και λόγο επάνω στο ζήτημα μας. Τούτο βέβαια, δεν σημαίνει απόρριψη της σημαντικότητας των Ελεατών φιλοσόφων! Εντούτοις, λόγος Περί Ψυχής γίνεται, εν συνεχεία και κατά την χρονική περίοδο δράσης των Ελεατών ,από έναν άλλο Προσωκρατικό(κατά το χρονικά λεγόμενο) φιλόσοφο, τον Εφέσιο Ηράκλειτο. Η σχέση των αριθμων με το αιθερικό πεδίο αποτελεί μία από τις βασικές παραμέτρους της οντολογίας των πυθαγορείων η οποία φτάνει στο όριο της υψηλής μεταφυσικής ιερουργίας

Η  μετατροπή των εννέα αιθερικών σωμάτων  διατυπώθηκε αρχικά διακριτικά και για αυτούς που αντιλαμβάνονται την εισρροή του αστρικού στο νοητικό σώμα, από  την πυθαγόρεια φιλοσοφία. Η χρήση της δύναμης αυτής  ήταν διαδεδομένη στους πυθαγόρειους, οι οποίοι είχαν την ικανότητα να προβάλλουν τα αιθερικά τους σώματα ανεξαρτήτως  χώρου  και χρόνου.

Τα παράδοξα της θεωρίας της σχετικότητας, του Αινστάιν  είναι εκείνα με τα οποία ο Ζήνων ο Ελεάτης ασχολείται όπως επί παραδείγματι η περίφημη ρήση του ότι ο βραδύτερος φτάνει στον προορισμό του γρηγορότερα από τον ταχύτερο.

Η μεταφυσική ερμηνεία του συγκεκριμένου παραδόξου έγκειται  στο γεγονός ότι η ψυχική και πνευματική προετοιμασία είναι εκείνη που διαμορφώνει ισχυρά άτομα μυημένα να κινούνται σε εννέα διαφορετικά και αλληλοδιαδοχικά αιθερικά πεδία με το υλικό τους σώμα.

Mε τον τρόπο αυτό   οι πυθαγόρειοι είχαν την δυνατότητα να εμφανίζονται  σε πολλά μέρη ταυτόχρονα με σκοπό να αναγνωρίσουν τους μελλοντικούς αδελφούς τους και να τους εισάγουν στον ‘’πυθαγόρειον τρόπο βίου’’

Η πρώτη αιθερική μετατροπή αφορούσε την σύνδεση των αισθήσεων με τα τέσσερα βασικά στοιχεία ( φωτιά, νερό, αέρα ,γή) . Συνέπιπτε μάλιστα με την πανσέληνο του Αυγούστου όταν οι έφηβοι του κύκλου των πυθαγορείων έπρεπε να μυηθούν στον τρόπο που η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια και η ενέργεια σε ύλη.

Τον τρόπο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι χρησιμοποίησε ο Χριστός όταν περπάτησε πάνω στο νερό υποδεικνύοντας στους μαθητές του την ευελιξία της υλικής πραγματικότητας.

Οι πυθαγόρειοι συνήθιζαν να οργανώνουν ένα συμπόσιο με τροφές αφιερωμένες στην θεά Εκάτη. Τα δείπνα της Εκάτης όπως λέγονταν περιλαμβάνουν σπονδές από κόκκινο κρασί με κανέλλα, μαύρα σταφύλια ψητό κατσικίσιο κρέας, μαύρο ψωμί, ελιές και σούπα από πλιγούρι και κίμινο.

Πριν το δείπνο κάτω από την σκιά ενός μεγάλου δέντρου πλατάνου ή βελανιδιάς συγκεντρώνονταν οι μαθητές και αναμεσά τους εκείνοι που διέθεταν την συνάφεια με κάθε στοιχείο.  

Aρχικά  απαγγέλεται ο ύμνος προς την σελήνη:

<< Κλύθι θεά βασίλεια φαεσφόρε, ταυρόκερως,

     Μήνη  ,νυκτιόδρομε, εννυχία, δαιδούχε, κόρη ευάστερε,

     αυξομένη  και λειπομένη,

  θήλυς  τε και άρσην,αυγάστερα,  φίλιππε,

χρόνου μήτερ, φερέκαρπε,

ηλεκτρίς   βαθύθεμε, καταυγαστέρα , νυχία,

 πανδέρκις, φιλάγρυπνε, καλοίς άστροισι βρύουσα,

λαμπετίοι, νυκτός άγαλμα, αστράρχη τανύπεπλε,

ελικόδρομε πάνσοφε κούρη,

 ελθέ λαμπόμενη σώζουσα νέους ικέτας.>>

Η μετάφραση είναι :

‘’ Σε καλούμε  βασιλική θεά που το φώς φέρεις,

 Eσύ που όμοια με ταύρο είσαι στην μέση της φοράς σου και τον δρόμο της νύκτας βαδίζεις,

Με την καλή πορεία τις δάδες κρατάς, κόρη των πιο ωραίων αστέρων,

 Που μεγαλώνεις και μικραίνεις, είσαι άντρας και γυναίκα,

 Δημιουργείς το αυγινό αστέρι, εσύ αγαπημένη περήφανη αρχηγέ των αλόγων,

 Και του χρόνου μητέρα που τους καρπούς της γης φέρεις,

Με τα βαριά  κεχριμπαρένια  μάτια σου,πάντα αγρυπνάς και τα πάντα βλέπεις

Καθώς φυτεύεις τα νέα άστρα, μεσα στην μήτρα της νύχτας του κόσμου,

Λαμπερή  του σκοταδιού εσύ  ομορφιά,

Πάνσοφη κόρη ,που πέρασες μέσα από των εμποδίων το δρόμο,

Σώσε τους νέους προσκυνητές σου’’

Kατόπιν  ψάλλοταν  ο ύμνος προς την Νύκτα. Το σκοτάδι δεν είναι απλά η απουσία του φωτός αλλά και η γενεσιουργός αιτία του. Οι πυθαγόρειοι ονόμαζαν σκοτάδι αυτό που ο Γιούνγκ αποκαλεί συλλογικό ασυνείδητο .Είναι η αιτία των όντων και η ενσυνείδητη πρόθεση δημιουργίας αισθημάτων και δυνάμεων. Η νύχτα γεννά την δύναμη της ψυχής που κυβερνά τα στοιχεία. Η νύχτα είναι η θεά των ισχυρών ανθρώπων καθώς  αυτοί περνώντας μέσα από σκληρή μύηση καταφέρνουν να κυριαρχήσουν σε κάθε κύτταρο του υλικού σώματός τους και να μεταβάλλουν τα στοιχεία του κατά βούληση.

Το πρώτο αιθερικό σώμα σχετίζεται άμεσα με τον  αιθερα και τις επτά μεταβολές-εξελίξεις , οι οποίες πραγματοποιούνται στην αναπνοή. Εισπνέουμε πάντα από τον υλικό κόσμο αλλά σύμφωνα με την πυθαγόρεια εκπαίδευση εκπνέουμε στον ουράνιο. Με τον γήινο κόσμο ο άνθρωπος συνδέεται με τα δεσμά της συμπάθειας. Συμπάσχει αλλά κατ ουσίαν δεν συμμετέχει στην διαδικασία της φυσικής ζωής. H αναπνοή είναι η ενέργεια της ψυχής, λειτουργεί ως ασώματη ουσία ,και είναι η βάση και η πεμπτουσία του όντος. Η πρώτη αιθερική μετατροπή πραγματοποιείται στην στοματική κοιλότητα  μέσω του ατμού, ο οποίος παράγεται από τον αιθέρα και το νερό. Ο ατμός αποτελεί σύμμιξη της  του υλικού και του αιθερικού στοιχείου της ψυχής. Η Ψυχή του κόσμου και των άστρων είναι της ίδιας φύσης και ουσίας με την ψυχή των υδάτων και των νεφών. Η λειτουργία του νοητικού μέρους της ψυχής πάλλεται σε αρμονία με τα κύματα του Πνεύματος που είναι ο αιθέρας και με τα κύματα του φωτός που είναι ο ήλιος. Η   εισπνοή του υλικού σύμπαντος γίνεται αιθερική ζωή όταν εκπνέουμε πνεύμα και φώς.

Τα πέντε αιθερικά σώματα των πυθαγορείων αντιστοιχούν στα πέντε επίπεδα των στοιχείων της φύσης, ενώ η αιθερική μετατροπή πραγματώνεται ως εξής. Στο στόμα ο αιθέρας κατευθύνει την αναπνοή Στον Δία και το πνέυμα.

Στην παρεγκεφαλίδα  αντιστοιχεί ο Διόνυσος , η μέθη , η έκσταση , η διάλυση του όντος ο νοητικός και αισθητικός θάνατος. Ο Νούς δεν αναλύει και οι αισθήσεις γίνονται ρευστές ,χάνουν την οξύτητα και μεταβάλλονται σε έναν ενιαίο εντοπισμό του πραγματικού. Το στοιχείο που επικαλείται εδώ ο μύστης είναι η υγρή μορφή της ενέργειας, το νερό.

 Κάθε μόριο του αισθητού αιθέρα πλέει σε έναν ωκεανό αστρικής ύλης με αποτέλεσμα Η παρεγκεφαλίδα που  διαμορφώνεται από την εμβρυακή ηλικία μέσα στην υγρή ρευστότητα μεταβιβάζει τα μηνύματα των θεών προς τους ανθρώπους καθώς αναπτύσσει μία ιδιαίτερη μορφή ενόρασης η οποία καλείται πρόγνωση.

Ο ωκεανός του Ποσειδώνα στην αιθερική μορφή της πρώτης  υλικής μετατροπής είναι στην αρχή και κατά μήκος του εγκεφάλου αυτό που οι μύστες ονομάζουν  Ποσειδώνια ροή.

  Mε άλλα λόγια η παρεγκεφαλίδα θεωρείται από τους πυθαγόρειους ένας δαίμων μεταξύ θνητών και αθανάτων.

Η ποσειδώνια ροή βοηθά στην μεταφορά των εντυπώσεων από ένα ανώτερο σε ένα κατώτερο επίπεδο. Δηλαδή ο μύστης αποσπά τα θεικό αποτύπωμα και το μετουσιώνει σε μια κάποια ενόραση με τον χαρακτήρα βεβαιότητας. Η αιθερική  ενόραση λειτουργεί ως πρόγνωση γεγονότων αλλά και πραγματική θέαση της ουσίας των υλικών ααντικειμένων. Ο μύστης βλέπει με κλειστά μάτια την αλήθεια, το ψέμα την αγάπη, το μίσος την οργή, την αλαζονεία την φιλοδοξία, την κακή πρόθεση. Οι πυθαγόρειοι έλεγαν ότι τα σώματα είναι είδωλα των ασωμάτων.