Η πυθαγόρεια αριθμολογία

Η τελετουργία των μικρών ελευσινίων μυστηρίων.

Στο τέλος του Σεπτέμβρη ανά δύο έτη από τον ναό του Απόλλωνα στον δήμο
των Αλιμούντιων  ξεκινούσε η προετοιμασία των μυούμενων  της
Απολλωνίου φλόγας.
Η μύηση στηρίζεται στην θεωρία του αντεστραμμένου κόσμου. Το σύμπαν
που ζούμε έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην γίνεται αντιληπτό
από την ανθρώπινη συνείδηση παρά μόνο στην αντίθετη από την πραγματική
του φορά, ή ροή.{κόσμος του καθρέφτη}. Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση
του τελετουργικού των ελευσινίων μυστηρίων πρέπει να τονίσουμε ότι η
πραγματικότητα του κόσμου των ολυμπίων θεών είναι η ακριβώς ανάποδη
από την αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα εμείς σήμερα.
Αυτό θα γίνει κατανοητό καθώς θα περιγράψουμε την κατάσταση των
πραγμάτων στην ατλάντεια πραγματικότητα. Η πτώση των φωτεινών
οντοτήτων στην ύλη δεν είναι ο κόσμος που βιώνουμε εμείς σήμερα. Η ύλη
ήταν πιο λεπτοφυής και ξεκινούσε από ένα όν που ήταν κατά το ήμισυ
οργανικό και κατά το ήμισυ φυτικό ώστε να λειτουργεί με φωτοσύνθεση.
‘Ετσι εξηγείται η ύψιστη συμμετοχή του φωτός και του θεού Απόλλωνα σε
όλα τα μυστήρια διότι στόχος είναι η επιστροφή στα προ υλικά αιθερικά
πεδία καθώς και η ανόρθωση και εξέλιξη του ανθρώπινου όντος μέσω του
dna του εγκεφάλου στο ανδρόγυνο πλάσμα που θεοποιεί ο Ερμής ο
τρισμέγιστος και ο Πλάτων στον Φύλακα της ιδανικής Πολιτείας.
Ο χριστιανισμός με την δημιουργία του εωσφορικού δόγματος καταδίκασε
την απολλώνεια εξέλιξη .Οι ισχυρότερες δυνάμεις του ανθρώπινου νού
είναι απεικονίσεις της ανθρώπινης συνειδητότητας στο τρισδιάστατο
σύμπαν. Το σύμπαν ώστόσο αν μελετήσουμε την πλατωνική κοσμογονία στον
Φαίδωνα και στον Φαίδρο είναι εννεαδιάστατο ,εφόσον οφείλει να
συμβαδίζει με τις εννέα διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης με δεδομένο ότι ο
άνθρωπος δημιούργησε τον κόσμο και όχι ο θεός. Η δημιουργία του
εννεαδιάστατου όντος που στην ατλάντεια εποχή ονομάστηκε άνθρωπος
σημαίνει πως κάθε ανθρώπινο όν μετέχει στην δημιουργία αυτού που
συμβαίνει γύρω μας και ονομάζεται πραγματικό.  Επομένως κατά την
διάρκεια των μυστηρίων πρέπει να αντιστρέψουμε αρχικά την ανθρώπινη
συνειδητότητα για να μπορεί να διακρίνει τα σημάδια της αληθινής
πραγματικότητας. Στην συνέχεια  συγκεκριμένα πέπλα πρέπει να
αποκαλύψουν την αλήθεια του σύμπαντος στο ανθρώπινο μυαλό καθώς αυτά
ανορθώνονται το ένα μετά το άλλο με την εξέλιξη του εγκεφάλου και της
κρυσταλλικής όρασης.
 Στα μικρά Ελευσίνια ο μύστης βίωνε αυτή την θεωρία μέσα από μία σειρά
από δοκιμασίες. Στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο  ο μύστης οδηγείται
σε ένα σύστημα σπηλαίων εν μέρει φυσικών εν μέρει τεχνητών, που
αντιπροσωπεύουν την κάθοδο στον Άδη . Τα σπήλαια είναι γεμάτα
θαλασσινό νερό και ο κάθε μυούμενος καλεί τις νηριίδες, να βοηθήσουν
στην δοκιμασία που θα ακολουθήσει.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί πως ο Ποσειδώνας είναι βασικός
προστάτης και οδηγός στα ελληνικά μυστήρια. Το στοιχείο που
αντιπροσωπεύει είναι το νερό δηλαδή τα ανθρώπινα συναισθήματα και
ένστικτα. Ο Ποσειδώνας ως ο πρώτος ατλάντειος άρχοντας επέβλεπε την
ομαλή μετάβαση  των ολυμπίων στην ύλη μέχρι που τα ιχθυόμορφα όντα που
στην αρχαία ελληνική μυθολογία ονομάστηκαν Αλωάδες θέλησαν να
κυβερνήσουν την ήπειρο που περιλάμβανε το Αιγαίο και την Κρήτη. Τα
όντα αυτά έβγαιναν στις ακτές της Μ. Ασίας  και δίδασκαν στους πρώτους
ανθρώπους που κατοίκησαν εκεί ως αρχικά υβρίδια ανάμεσα στο ζωικό και
στο φυτικό βασίλειο, την άρθρωση του λόγου και την έντεχνη σοφία.  Ο
άνθρωπος υπό την επίβλεψη του Ποσειδώνα και του Ηφαίστου δημιουργήθηκε
αθάνατος αιώνιος ευμετάβλητος καθώς βρίσκεται  ανάμεσα στην ύλη και το
πνεύμα, ευαίσθητος ωστόσο γιατί δεν ήταν ακόμα σε ισορροπία.
Στην αρχή τα ανθρώπινα όντα αναπαράγονται με παρθενογέννεση και καθώς
ανήκουν και στο φυτικό και στο ζωικό βασίλειο είναι σαν ζώντα δέντρα
τα οποία μετατοπίζονται με την σκέψη.
Αν σκεφθούμε πως οι φωτεινές οντότητες επιθυμούν να αναπαράγουν τον
εαυτό τους στην γή , τότε κατανοούμε ότι χρησιμοποιούν την ύλη του
πλανήτη μας Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στο έργο του  <<Μετά τα Φυσικά>>
ο άνθρωπος κατασκευάστηκε από τους θεούς ως ανάμειξη ύλης και
ενέργειας και την ικανότητα να μετατρέπει την ύλη του σε ενέργεια και
το αντίθετο. Ο άνθρωπος είχε επίσης την ικανότητα να ελέγχει την ύλη
και την ενέργεια του πλανήτη . Οι Αλωάδες πλάστηκαν  έχοντας πολυετή
ζωή αλλά όχι αθάνατοι και επομένως υπονόμευαν με τις διδασκαλίες τους
την ανθρώπινη πορεία, επιδιώκοντας την τύφλωση του ανθρώπινου
εγκεφάλου ώστε να ξεχάσει την αρχή και τον σκοπό του και να παγιδευτεί
τόσο στα κατώτερα πεδία της ύλης που η ζωή του να αρχίζει και να
τελειώνει μέσα σε ένα νοητικό χαός. Πρόκειται επομένως για τα
ελευσίνια μυστήρια τα οποία φωτίζουν και ταξινομούν την νοητική
ασθένεια στο ανθρώπινο μυαλό και το επαναπρογραμματίζουν στην
αλήθεια.
Η διδασκαλία των Πυθαγορείων για την ενσάρκωση του φωτός στην ύλη
περιγράφεται ως εξής: o Κοσμικός Νούς  παράγει εκπορεύσεις , καθαρά
πνευματικές αρχικά , μετά έγιναν ένα είδος πρωτο ύλης, μια  ενέργεια
που γινόταν όλο και πιο πυκνή, για να μετατραπεί τελικά σε μια ύλη
τόσο αιθέρια ,λεπτότερη από αέριο ,χωρίς καθόλου σωματίδια. Κατόπιν οι
εκπορεύσεις έγιναν αέρια μετά ύγρά και τέλος στερεά σώματα. Η
δημιουργία περιλαμβάνει μία κάποια πρόθεση το εν δυνάμει του
Αριστοτέλη. Η σκέψη είναι για τους αρχαίους μύστες και δημιουργία και
πραγματικότητα. Με την μεσολάβηση του Ποσειδώνα τα ατομικά ένστικτα
και συναισθήματα  μετατρέπονται σε συλλογικά και εν συνεχεία σε
ουράνια. Eίναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι για τους αρχαίους έλληνες, οι
οποίοι μετέχουν στα μυστήρια, τα ανθρώπινα όντα και ο φυσικός κόσμος
αποτελούν μία ενότητα. Τίποτε δεν υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα που να μην υπάρχει στην φύση.
Οι πνεύμονες για παράδειγμα σύμφωνα με την διδασκαλία των πυθαγορείων
ακριβώς επειδή συνδέονται με τα αιθερικά σώματα με την εισπνοή και την
εκπνοή και μετατρέπουν την τοξικότητα του άνθρακα σε οξυγόνο, έχουν
σχήμα πουλιού, δεδομένου ότι το ενεργειακό κέντρο του λαιμού
απελευθερώνει την ενέργεια της  εσωτερικής πτήσης και των αστρικών
ταξιδιών.  Αν αφαιρούσαμε το συμπαθητικό νευρικό σύστημα από το
ανθρώπινο σώμα θα έμοιαζε με δέντρο. Τα ενεργειακά κέντρα στα αρχαία
ελληνικά μυστήρια λειτουργούν ωε αισθητήρια όργανα αυτού του δέντρου.
Το  κατόπιν ονομαζόμενο ηλιακό πλέγμα τρέφεται από τον Ήλιο -
Απόλλωνα, { εξ ου και ηλιακό} ο οποίος μετουσιώνει τα γήινα
συναισθήματα ανώτερα και κατώτερα σε ουράνια. Στα ελευσίνια μυστήρια ο
αδένας της επίφυσης ο οποίος βρίσκεται στην βάση του νωτιαίου μυελού
ονομάζεται << οδός του Διός>> , επειδή από τον δρόμο αυτόν περνά η
αιθερική ροή των ανώτερων κόσμων για να φτάσει στην όραση και από εκεί
στην αντίληψη της πραγματικότητας όπως αυτή είναι.
Στο σημείο αυτό εμφανίζεται στα ελευσίνια μυστήρια ο θεός της έκστασης
. ο Διόνυσος. Μέσα από την μέθη ο ανθρώπινος εγκέφαλος κατανοεί αρχικά
την σκίαση και αντανάκλαση των κόσμων που είναι αντεστραμμένοι σύμφωνα
με την ανθρώπινη λογική. Το αριστερό είναι δεξί, το ταχύ αργό, το
κοντινό μακρινό.... Αν θυμηθούμε το πλατωνικό σπήλαιο ακριβώς αυτές τις
σκιές της πραγματικότητας περιέγραφε ότι έβλεπαν οι δεσμώτες του.
Όταν οι πρώτοι άνθρωποι ήταν ενέργειες δεν βίωναν τον πόνο και τον
θάνατο. Αργότερα ως προιόντα φωτοσύνθεσης μετέτρεπαν την ύλη τους σε
ενέργεια. Η ύλη όμως είναι αργή και βαριά και τους καλούσε συνεχώς σε
μία ζωική ενσάρκωση. Τότε οι άνθρωποι μπορούσαν να αντιληφθούν τον
πνευματικό κόσμο με την ίδια ενάργεια όπως και τον υλικό. Ο φυσικός και
ο ηθικός νόμος ταυτίζονταν . Σε αυτή την κατάσταση συνειδητότητας
επιδιώκουν να μας επαναφέρουν τα ελευσίνια μυστήρια.

  

 H   πλατωνική αφήγηση  αναφέρει ότι οι αιγύπτιοι ιερείς αποκάλυψαν
στον Σόλωνα, τα μυστικά της Ποσειδωνίας{ Ατλαντίδας}  που  η έδρα του
ιερατείου της ήταν στο σημερινό Σούνιο και την Σαντορίνη.
Τον πολιτισμό που ανθούσε στην προελληνική 'Ηπειρο τον είχε θεμελιώσει
συμβολικά ο  Ποσειδώνας,  γύρω στο 9600πχ. Ο ατλάντειος αυτός
πολιτισμός εκτός από την κεντρική 'Ήπειρο, που ήταν το Αιγαίο,
κυβερνούσε και πολλά μικρότερα γειτονικά νησιά.
Στο μεγαλύτερο νησί δέσποζε μία εύφορη κεντρική πεδιάδα και ένας
μεγάλος λόφος. Το νησί αυτό ήταν η Σαντορίνη πριν την καταστροφή από
σειρά σεισμών και από πλημμύρες του συγκεκριμένου πολιτισμού. Εκεί
κυβερνούσε η μεγάλη ιέρεια και κόρη του Ποσειδώνα, που ονομαζόταν
Κλειτώ (  αυτή που έχει δεχθεί την αποστολή, αυτή που υπακούει στο
κάλεσμα). Οι κάτοικοι του νησιού απολάμβαναν ένα είδος αιθερικής
τροφής ενώ η Κλειτώ επιβλέπει την μετάβαση της λεπτοφυούς ύλης σε
βαρύτερα σώματα, και την ανάπτυξη του ολύμπιου dna στους πολυκύτταρους
οργανισμούς.
Η Κλειτώ μετέχει πάντα στα μικρά Ελευσίνια μυστήρια διότι εργάζεται
στον τομέα της κυτταρικής μνήμης και την ανάπτυξη της ανθρώπινης
αντίληψης . Εδώ σαφώς πρόκειται για μια ιέρεια με το ίδιο όνομα και
όχι για μια αθάνατη οντότητα με φωτεινά χέρια όπως αναφέρει ο Στοβαίος
Αν και η ανάπτυξη της αλχημείας μέσω ενός αιθερικού dna  οφείλει να
μας βάλει σε  σκέψεις..