Η μετατροπή του τέταρτου και πέμπτου ενεργειακού κέντρου σύμφωνα με την τελετουργία των καβειρίων μυστηρίων.


To  τέταρτο ενεργειακό κέντρο , το τσάκρα της καρδιάς  μετουσιώνεται στα καβείρια μυστήρια με μία ιδιαίτερη μετατόπιση, που συμβαίνει και οργανικά εφόσον ο καρδιακός μυς συνδέεται με την κοιλιακή αορτή και την κυκλοφορία του αίματος. Είναι επομένως μετουσίωση η οποία ξεκινά από την αλλαγή της νεφρικής λειτουργίας, του κυκλοφορικού συστήματος  και των καρδιακών παλμών.

Η  μεταφυσική ερμηνεία αυτής της πλευράς των μυστηρίων σημαίνει ότι το αίμα γίνεται πνεύμα και ο καρδιακός παλμός συντονίζεται με τον εσωτερικό παλμό της μητέρας Γης αλλά και των όντων της.
Ταυτόχρονα η καρδιά ανοίγεται συναισθηματικά στην συμπαντική αρμονία και αγάπη σύμφωνα και με την εσωτερική μύηση των πυθαγορείων. Η εξωτερική ερμηνεία αυτής της μεταβολής είναι βέβαια στους ορφικούς και τους πυθαγόρειους αλλά και στους προσωκρατικούς φιλοσόφους του υλισμού μία μεταβολή της ηθικής τάξης του βίου.Και πραγματικά ο ηθικός βίος στα πλαίσια του γάμου, και της χορτοφαγικής δίαιτας, η απόλυτη μοναχικότητα των εσωτερικά μυημένων ιδιαίτερα στους ορφικούς, καθώς και τα κοινόβια των πυθαγορείων, ξεκινούν κατόπιν της μεταβολής του τέταρτου ενεργειακού κέντρου.
Στα καβείρια μυστήρια, η μετουσίωση του τσάκρα της καρδιάς πραγματοποιείται με μεγάλη προσοχή σε έναν εσωτερικό ναό ο οποίος στο ιερό της Σαμοθράκης βρισκόταν σε είσοδο σπηλαίου το οποίο είχε σχήμα πυραμίδας. Μέσα στο σπήλαιο είχε διαμορφωθεί ο λευκός  μαρμάρινος βωμός και το άδυτο. Στον βωμό καίει άσβεστη η πυρά της Εστίας για προστασία του χώρου, και για κάθαρση από την υλικότητα. Το άδυτο είναι ένα  μεγάλο τετράγωνο δωμάτιο χωρισμένο σε δύο  τμήματα. Το ένα είναι κατασκευασμένο από μπλέ νεφρίτη και εδώ συγκεντρώνονται οι άνδρες ,που μετέχουν στα μυστήρια. Το άλλο είναι φτιαγμένο από πράσινο νεφρίτη και εδώ συγκεντρώνονται οι γυναίκες.
Στην συνέχεια γίνεται η πρώτη επίκληση από τους άνδρες προς   Δία για ενίσχυση και ενδυνάμωση της καρδιάς.
Ύψιστε Ζεύ που πάντα υπερέχεις και από όλους, Των  όντων δημιουργέ  γεννήτορα των χθόνιων και ουράνιων ,
Εσέ υμνούμε αρχηγέ της ανθρώπινης φύσης, προστάτη των ηρώων και των αγαθών ιδεών,
Που στον αιθέρα ταξιδεύεις και το ιερό δώρο της ζωής με την αστραπή και τον κεραυνό φρουρείς,
Μακάριε θεέ με τον πολύτροπο νου,
Πύλη της αλήθειας ,φύλακα των σπερμάτων της ζωής,
Της απέραντης Γης και των πολλών κόσμων του Αιθέρα κυβερνήτη.
Οι  γυναίκες αντίστοιχα,  ψάλλουν τον ύμνο προς την μητέρα  Ήρα, την οποία ορίζουν ως βοηθό και προστάτη της μητρότητας και των έργων της καρδιάς τους.

Μεγάλη μητέρα των θεών, Ήρα σεβάσμια,
Εσύ που μετέχεις στην δημιουργία,
δίδοντας φρόνηση και ομόνοια στις ψυχές, υγεία και κάλλος στα σώματα,
βασίλισσα εσύ που κυβερνάς την άλλη φύση,
τα καλά έργα ευλογώντας,
και τις γυναίκες προστατεύεις από τις συμφορές με πειθώ και γενναιότητα,
πρόσελθε στο ιερό μας.
 Στην συνέχεια η καρδιά ανεβαίνει στα ύψη του Αιθέρα που είναι σύμφωνα με τον Αναξίμανδρο ο χωρόχρονος, και στο σύμπαν του Αρίσταρχου του Κυρηναίου  ο αέναος και άπειρος κύκλος της  ύπαρξης. Αυτό είναι απαραίτητο διότι το τέταρτο ενεργειακό κέντρο οφείλει να ενωθεί με όλους τους άπειρους κόσμους, ώστε να περιλάβει την δυναμική τους και να υπάρξει ανεξάρτητα από το υλικό περίβλημα του σώματος. Στο σημείο αυτό οι άνδρες εξέρχονται από το δωμάτιο του μπλέ νεφρίτη τραγουδώντας έναν πολεμικό ύμνο σε ιαμβικό πεντάμετρο προς τους πολεμιστές του Διός τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη.
Εσείς που σκιρτάτε σε ιερό χορό, Διόσκουροι,
Γελαστοί ,ανδρείοι, φέροντας γενναία όπλα,
Με φήμη και δόξα στολισμένοι,
Ελάτε με τους ευμενής λόγους σας,
Την ψυχή και το νού μας να ορίσετε.

Οι γυναίκες εξέρχονται από το δωμάτιο του πράσινου νεφρίτη λέγοντας ρυθμικά την πυθαγόρεια ωδή προς την Νίκη
Την Νίκη προσκαλώ την πολυδύναμη,
Την περιπόθητη στους ανθρώπους,
Που υπερισχύει στην αγωνία, τον πόνο, την ορμή,
Εσύ θεία ανταμοιβή, που φέρεις ένδοξο τέλος στην μάχη,
Οδήγησέ μας στην αιωνιότητα κυρία της καρδιάς μας.
Ο  μύστες  συγκεντρώνονται στον βωμό της Εστίας και για να μεταφερθούν με την καρδιά στην  εσώτερη δομή του σύμπαντος καλούν σε αυστηρό μυητικό κύκλο και με ρυθμική περιδίνηση των σωμάτων, τον ύψιστο θεό του φυσικού πεδίου των ορφικών και των πυθαγορείων τον Πάνα.
Καλούμε τον μεγαλοδύναμο θεό που είναι το σύμπαν και ο κόσμος,
Εσένα τραγοπόδαρε βακχευτή που παίζεις στην μελωδία της φλογέρας σου την αρμονία των άστρων σαν παιχνιδιάρικο τραγούδι,
Κερασφόρε άρχοντα των όντων λαξευτή, βοηθέ της ανάμνησης,
Εσύ που γεννάς και θεραπεύεις τον ανθρώπινο φόβο,
Κυρίαρχε του ανέμου, της φωτιάς και του νερού,
Εσύ που τα στοιχεία της φύσης κυβερνάς,
 Ομόθρονε των θεών , περιφερόμενε Εσύ με τις Ωρες,
Είσαι το πάνω και το κάτω το τίποτε και το πάν,
Των πάντων γεννήτορα, της ύλης δημιουργέ,
Του ουρανού κτήτορα, μάγε του απείρου.
Κατόπιν με δάδες ανάβουν το πύρ της Εστίας, ευχαριστούν την θεά αγγίζοντας με το αριστερό χέρι το τσάκρα της καρδιάς και αποχωρούν από το σπήλαιο.




Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ορφικά και πυθαγόρεια μυστήρια

Η πυθαγόρεια αριθμολογία