Χθες Πρωτομαγιά. Το πράσινο έχει καλύψει τα πάντα. Πράσινα χωράφια, πράσινα βοσκοτόπια, πράσινοι φράχτες, μερικές μόνο λωρίδες ή μπαλώματα και πινελιές από άλλα χρώματα, τα χρώματα των λουλουδιών στον κάμπο, στις αυλές, στις πλατείες. Τα χωράφια με τα σπαρτά που προορίζονται για βιοκαύσιμα, μεγάλα κίτρινα τετράγωνα ή ορθογώνια εδώ κι εκεί, σφηνώνουν την κατακίτρινη σημαία των μικροσκοπικών ανθών τους μέσα στο κυρίαρχο πράσινο, κατοχυρώνουν τον δικό τους χώρο. Λευκές και αχνορόδινες πινελιές από τα μοναχικά δένδρα του κάμπου, φορτωμένα ακόμα με τα εύθραυστα λουλουδάκια τους. Σχεδόν ασήμαντα το καθένα από μόνο του, με τα φτενά του πέταλα, με τους δυσανάλογα μεγάλους στήμονες, τόσο εντυπωσιακά όμως στο σύνολό τους, δεκάδες, εκατοντάδες μαζεμένα πάνω σε ένα λεπτό κλαδί, ένα κλαράκι που γίνεται σύμβολο ομορφιάς, έκρηξη χρώματος, πανδαισία όσφρησης. Τα ταπεινά λουλούδια των μοναχικών δένδρων του κάμπου. Κόκκινα και ροζ και πορτοκαλιά στους φράχτες, από τις τριανταφυλλιές που ανθίζουν περήφανες, και  υπόλευκες πινελιές από τα ευωδιαστά γιασεμιά.
Μπαλώματα από μοβ, γαλάζια, κιτρινωπά εδώ κι εκεί στα βοσκοτόπια, τα χαμηλά λουλουδάκια των αγρών, λιλιπούτεια, αθέατα σχεδόν το καθένα από μόνο του, ενώνουν τις δυνάμεις τους, συναθροίζονται, καταφέρνουν και ξεχωρίζουν με το πλήθος τους. Και φυσικά, στις άκρες των δρόμων, σε όλη τη διαδρομή, το κυρίαρχο κόκκινο της παπαρούνας.Ένα κόκκινο φλογερό, ζωηρό, επιθετικό, που δεν το συναντάς πουθενά αλλού, που κανείς δεν μπορεί να το μιμηθεί, απλώνεται χιλιόμετρα και χιλιόμετρα, μια κόκκινη λωρίδα με μικρές μαύρες πιτσιλιές, σαν οροθέτης των δρόμων.
Το πράσινο της φύσης, τα χρώματα των λουλουδιών και το γαλάζιο του ουρανού. Ένας ουρανός αραιός, ανάλαφρος, καταγάλανος, με μακριές μόνο ουρές από σύννεφα, χιλιόμετρα από ένα αραιό λευκό χωρίς ειδική υπόσταση και όγκο, σαν μια άσκοπα τραβηγμένη πινελιά από ένα υπερβολικά νερωμένο χρώμα. Πρωτομαγιά χθες και σήμερα η δεύτερη μέρα του Μαγιού.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ορφικά και πυθαγόρεια μυστήρια

Η πυθαγόρεια αριθμολογία