Η Ζωή δεν είναι δίσκος γραμμοφώνου για να κολλάει στο ίδιο σημείο και να παίζει και να ξαναπαίζει τους ίδιους στίχους, τις ίδιες νότες. Η ζωή ρέει σαν ποτάμι ότι και να λες εσύ , ότι και να κάνεις εσύ…
Αν έχεις επιλέξει να μένεις κολλημένος στο παρελθόν μένοντας στο ίδιο έργο θεατής, παρακολουθώντας ένα έργο που οι περισσότεροι πρωταγωνιστές του έχουν γίνει πια φαντάσματα και ξεπουλώντας τις καινούριες σου στιγμές στη μιζέρια δεν φταίει κανένας.
Εσύ είσαι εκείνος που δημιούργησες το παρελθόν σου, εκείνος που έχει δημιουργήσει αυτό που βιώνεις στο παρόν κι εκείνος που θα δημιουργήσει το μέλλον του.
Ως πότε πια θα λες «γιατί σε μένα»….
Πότε θα σταματήσεις να απολαμβάνεις τη θλίψη σου και θα αρχίσεις να απολαμβάνεις τη χαρά σου
Πότε θα πεις «δεν αντέχω άλλο πια» και απλά θα αλλάξεις μονοπάτι.
Όταν σπίτι σου πάρει φωτιά δεν μένεις μέσα για να καείς ακόμα κι αν έχεις ζήσει εκεί όλη σου τη ζωή. Απλά τρέχεις και βγαίνεις έξω για να σωθείς. Πότε θα σταματήσεις να λυπάσαι τον εαυτό σου και απλά θα βγεις από αυτό το «σπίτι που καίγεται»;
