Σκοτώνουμε τους Ήρωες
Σε όλα τα θέατρα των μαχών, κάθε πατρίδας,
καλπάζουν πρώτοι να φουντώσουν τις φωτιές,
αγέρηδες εγείροντας απ’ άγνωστους ασκούς
- κρυμμένα λάφυρα αλλοτινών πολέμων.
Κι όταν, στη μάχη, σπαθί και χέρι γίνουν ένα,
αγκυλωμένη εκδίκηση, μανάδων μοιρολόγια,
απ’ την δική τους νίκη αναστημένοι
στροβιλιζόμαστε μαζί τους στα ουράνια,
καμπάνες χρωματίζουνε τους ήχους κόκκινους,
ανδριάντες συνωστίζονται στις ενδεείς πλατείες,
εκεί όπου πάντοτε οι απόντες σέρνουν τον χορό,
ώσπου, στην ώρα τους, να κάτσουνε τα γράδα,
στο ίδιο πάντοτε καζάνι του θριάμβου
(μοιραίες οι ώρες του θριάμβου,
δίνουμε χρόνο στους απόντες να επιστρέψουν),
την ώρα του αποστάγματος, την ώρα των σκιών,
τότε πρωτοπαλίκαρα πνίγουνε καπετάνιους
και ναύτες τουφεκίζουν καπετάνισσες,
κι η δόξα φύραμα κουραστικών βιβλίων,
κι οι ενοχές περήφανες μπροστά να παρελαύνουν.
αγκυλωμένη εκδίκηση, μανάδων μοιρολόγια,
απ’ την δική τους νίκη αναστημένοι
στροβιλιζόμαστε μαζί τους στα ουράνια,
καμπάνες χρωματίζουνε τους ήχους κόκκινους,
ανδριάντες συνωστίζονται στις ενδεείς πλατείες,
εκεί όπου πάντοτε οι απόντες σέρνουν τον χορό,
ώσπου, στην ώρα τους, να κάτσουνε τα γράδα,
στο ίδιο πάντοτε καζάνι του θριάμβου
(μοιραίες οι ώρες του θριάμβου,
δίνουμε χρόνο στους απόντες να επιστρέψουν),
την ώρα του αποστάγματος, την ώρα των σκιών,
τότε πρωτοπαλίκαρα πνίγουνε καπετάνιους
και ναύτες τουφεκίζουν καπετάνισσες,
κι η δόξα φύραμα κουραστικών βιβλίων,
κι οι ενοχές περήφανες μπροστά να παρελαύνουν.
Σκοτώνουμε τους ήρωες γιατί φοβόμαστε
τη λεβεντιά που καταυγάζει σκοτεινές γωνιές,
εκεί όπου πάντα η απουσία αναγορεύεται εξουσία.
τη λεβεντιά που καταυγάζει σκοτεινές γωνιές,
εκεί όπου πάντα η απουσία αναγορεύεται εξουσία.
Σκοτώνουμε τους ήρωες
γιατί αμφισβητούν το θάνατο μας.
γιατί αμφισβητούν το θάνατο μας.
