Η πυθαγόρεια αριθμολογία

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΟΦΙΑ

Ο Πυθαγόρας, αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγα- λύτερους μύστες της Αρχαιότητας. Γεννήθηκε το 582 π.Χ. στη Σάμο και υπήρξε ιδρυτής της ομώνυμης Σχολής, η οποία είχε φιλοσοφικό χαρακτήρα και διερευνούσε τους Νόμους της Φύσεως ανά τον ελλαδικό χώρο.

Στον Κρότωνα, όπου εγκαταστάθηκε το 529, προέβη στην ίδρυση μίας μυστηριακής σχολής, η οποία έμεινε γνω- στή ως Αδελφότητα των Πυθαγορείων, η οποία πρέσβευε την αντίληψη ότι τα πάντα είναι αριθμοί καθώς και ότι η εμπέδωση του νοήματος των αριθμών συνεπάγεται τον εναρμονισμό και την κυριαρχία επί των φυσικών καταστά- σεων. Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, πέρα από το ότι επικέ- ντρωναν τη μελέτη τους στη μαθηματική επιστήμη, επιζη- τούσαν να συλλάβουν την αληθινή φύση των αριθμών και τη σχέση τους με τα ουράνια σώματα. Οι Πυθαγόρειες ανα- ζητήσεις, είχαν προσλάβει από πολύ νωρίς και μυστηριακό χαρακτήρα, με κύριο άξονα των μυστηριακών τους αντιλή-

ψεων την ιδέα της μετενσαρκώσεως. Το μυητικό έργο των Πυθαγορείων διαρθρωνόταν σε τρεις βαθμίδες. Ο σκοπός τους ήταν να παρέξουν μία επαρκή φιλοσοφική εξήγηση σε σχέση προς τα τεκταινόμενα που συντελούνταν στους εσώ- τερους κύκλους της Δημιουργίας. Οι εισαχθέντες στο Πυ- θαγόρειο σύστημα αναγορεύονταν σε Ακουστικούς, απο- τελούσαν κατ’ ουσίαν τον κύκλο των ακροατών. Οι ακροα- τές δεν εδικαιούντο να μετέχουν στις συζητήσεις. Υποχρε- ούνταν σε απόλυτη σιγή και σ’ αυτό το διάστημα συγκέ- ντρωναν γνώσεις και επαύξαναν τις εμπειρίες τους.

Μετά την παρέλευση του χρονικού διαστήματος των τρι- ών ετών, και υπό την προϋπόθεση ότι η πρόοδός τους κρινό- ταν ικανοποιητική, ανυψώνονταν στην τάξη των «Μαθη- ματικών». Επρόκειτο για μία βαθμίδα, τα γνωστικά αντι- κείμενα της οποίας δεν περιορίζονταν σε μία στείρα εμβά- θυνση στις αρχές της μαθηματικής επιστήμης, αλλά αποτε- λούσαν το υπόβαθρο για τη συνειδησιακή και γνωστική δι- εύρυνση, η οποία θα άνοιγε τους ορίζοντες για την προσέγ- γιση και επίτευξη υψηλότερων και ουσιαστικότερων στό- χων. Οι «Μαθηματικοί» συνδύαζαν τη Γεωμετρία, τα μα- θηματικά και τη Μουσική, υπεισερχόμενοι στη διερεύνηση των αναλογιών που υφίσταντο μεταξύ αυτών. Ακολουθού- σε η τρίτη βαθμίδα, αυτή των «Φυσικών». Επρόκειτο για τους αληθινούς ερευνητές και σπουδαστές των αρχών του εσωτερικού βίου, οι οποίοι προσέγγιζαν εμπράκτως τη θεία διάσταση της ζωής. Οι τρεις κυρίαρχες βαθμίδες μυήσεως οδηγούν στις επόμενες επτά αριθμός ο οποίος ανταποκρί- νεται και στις βασικές αριθμητικές μονάδες της κοσμογο- νίας. Συνοπτικά, μπορεί να επισημανθεί ότι στα Μυστήρια των Πυθαγορείων επέρχεται η διαμόρφωση του ατόμου και καταδεικνύεται η προέλευσή του, ενώ παράλληλα παρέχε-

ται διδασκαλία περί των δυνάμεων εκείνων που συνιστούν τις φυσικές μορφές των φαινομένων.

Ακολουθούν τα άρρητα, τα οποία υφίσταντο σε όλα τα μυστηριακά συστήματα. Όλο αυτό το φάσμα της μυητικής γνώσεως, παρέχεται εντός του κύκλου της τριετούς σιω- πής. Ακολούθως, στα πλαίσια μίας πενταετούς σιγής, διε- ξαγόταν το ανώτερο έργο, προορισμένο αποκλειστικά για μύστες εξαγνισμένους στο σώμα και στο πνεύμα, το οποίο και προσδιοριζόταν από την δεύτερη βαθμίδα. Επακολου- θούσε η τρίτη βαθμίδα, στην οποία πρόσβαση είχαν μόνο οι «Πεφωτισμένοι» άνδρες και οι αγνές γυναίκες που διέθε- ταν ψυχική καθαρότητα.

Ο Πυθαγόρας είχε υιοθετήσει πολύ αυστηρά κριτήρια για την αποδοχή κάποιου στην κοινότητά του με την ιδιό- τητα του δοκίμου μέλους, ενστερνιζόμενος, λόγω αριστο- κρατικών καταβολών, την αρχή ότι η ποιότητα δεν ανευρί- σκεται στην ποσότητα.

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, πέρα από το ότι επικέ- ντρωναν τη μελέτη τους στη μαθηματική επιστήμη, επιζη- τούσαν να συλλάβουν την αληθινή φύση των αριθμών και τη σχέση τους με τα ουράνια σώματα.

Επίσης ασκούν το αιθερικό τους σώμα ώστε αυτό να ελέγχεται και να προβάλλεται κατά βούληση.

Το αιθερικό σώμα του ατόμου είναι, μέρος του αιθερικού σώματος της ανθρωπότητας κι αυτό με τη σειρά του είναι μια όψη του αιθερικού σώματος του πλανήτη, το οποίο επίσης αποτελεί ενδογενές τμήμα του αιθερικού σώματος του ηλια- κού συστήματος. Είναι ένα λεπτοφυές σώμα το οποίο είναι αόρατο στο κοινό μάτι αλλά ταυτόχρονα πολύ υπαρκτό. Μπο- ρούμε να πούμε ότι είναι το καλούπι του φυσικού μας σώ- ματος και το σώμα το οποίο ζωογονεί, ενδυναμώνει, προστα-

τεύει, καλύπτει το φυσικό μας σώμα. Είναι το αρχέτυπο πάνω στο οποίο δομείται η πυκνή φυσική μορφή, είτε πρόκειται για τη μορφή ενός ηλιακού συστήματος είτε για τη μορφή ενός ανθρώπινου σώματος σε κάποια ενσάρκωση. Για το αιθερι- κό σώμα γράφει: ο Δρ Ρίτσαρντ Γέρμπερ: «Η κβαντική φυσική δέχεται ότι το αιθερικό σώμα του ανθρώπου είναι λεπτό σώμα αντίστοιχο του φυσικού, με τα χαρακτηριστικά ενός ολογράμ- ματος υψηλοτέρων συχνοτήτων. Είναι ένα ολόγραμμα, διαφο- ρετικών συχνοτήτων, του συμπαντικού νου, και περιέχει πλη- ροφορίες σχετικά με την δημιουργία ολόκληρου του κόσμου. Στο αιθερικό σώμα βρίσκονται κωδικοποιημένες πληρο- φορίες για την δημιουργία της ζωής. Είναι ένας ολογραφι- κός ενεργειακός τομέας, ένα πρότυπο που φέρνει τις πλη- ροφορίες για την αύξηση, την εξέλιξη και την κατασκευή του φυσικού σώματος. Ενώ τα γονίδια μέσα στο DNA κα- τευθύνουν  τους  μοριακούς  μηχανισμούς  που  κυβερνούν την  ανάπτυξη  των  μεμονωμένων  κυττάρων,  το  αιθερι- κό  σώμα  καθοδηγεί  την  πορεία  της  γενετικής  διαδικασί- ας. Η διαφορά μεταξύ του φυσικού σώματος και του αιθερι- κού βρίσκεται μόνο στην διαφορετική συχνότητα δόνησης. Είναι ένα φυσικό σώμα παρότι αποτελείται από λεπτοφυέ- στερο υλικό από αυτό που μπορεί να ιδωθεί και να ψαυστεί. Έγινε από ουσία ή από εκείνο που «υποστηρίζει» ή υπόκειται κάθε τμήματος και σωματιδίου του πυκνού φυσικού φορέα. Είναι η μοναδική αυτή ουσία που είναι η αληθινή μορφή με την οποία συμμορφώνονται όλα τα φυσικά σώματα σε κάθε βασίλειο της φύσης. Έχει περιγραφεί σαν δίχτυ που διαπερά- ται από πυρ, ή σαν ιστός που εμψυχώνεται από χρυσό φως. Αναφέρεται στη Βίβλο ως «ανθέμιον του χρυσίου». Συνίστα- ται από εκείνη την ύλη του φυσικού πεδίου που ονομάζουμε αιθερική και το σχήμα του προκύπτει από τα λεπτοφυή συνυ- φασμένα νήματα αυτής της ύλης.

Η ενεργειακή αυτή μορφή –που υπόκειται του ηλιακού συ- στήματος, των πλανητών κι όλων των μορφών μέσα στον ει- δικό τους αξεπέραστο δακτύλιο– ρυθμίζεται και διέπεται απ’ την κυρίαρχη ηλιακή ή πλανητική ενέργεια η οποία ακατά- παυστα και χωρίς χρονική διακοπή τη δημιουργεί, τη μετα- βάλλει και την εξειδικεύει. Το αιθερικό σώμα υπόκειται σε αδιάκοπη αλλαγή. Αυτό εφόσον αληθεύει στο Μακρόκοσμο, αληθεύει εξίσου στον άνθρωπο, το μικρόκοσμο. Το αιθερικό σώμα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ενέργεια. Αποτε- λείται από μυριάδες νήματα δύναμης ή μικροσκοπικά ρεύμα- τα ενέργειας, που διατηρούνται σε σχέση με το συναισθημα- τικό και το νοητικό σώμα και με την ψυχή απ’ το συντονιστι- κό τους αποτέλεσμα. Αυτά τα ρεύματα ενέργειας έχουν με τη σειρά τους ένα αποτέλεσμα στο φυσικό σώμα και το παρασύ- ρουν σε δράση κάποιου είδους, ανάλογα με τη φύση και τη δύ- ναμη του οποιουδήποτε τύπου ενέργειας υπερισχύει στο αιθε- ρικό σώμα μια ιδιαίτερη στιγμή.

Διά   του   αιθερικού   σώματος   κυκλοφορεί   ενέργεια που εκπορεύεται από κάποιο νου. Οι μάζες της ανθρω- πότητας   ανταποκρίνονται   ασυνείδητα   στα   κελεύσμα- τα του Παγκόσμιου Νου, γι αυτό στην εποχή μας υπάρ- χει    μια    αυξανόμενη    ανταποκριτικότητα    στις    μαζι- κές ιδέες –που αποκαλούνται μερικές φορές κοινή γνώ- μη. Είναι το όργανο με το οποίο εκδηλώνεται η έκφρα- ση της πρoσωπικότητας ή της ψυχής στο φυσικό πεδίο. Είναι ένας ιστός ή δίχτυ λεπτοφυών συνυφασμένων αγω- γών. Σχηματίζει ένα εστιακό σημείο για ορισμένες ακτι- νοβόλες εκπορεύσεις που ζωογονούν, διεγείρουν και πα- ράγουν την περιστροφική δράση της ύλης. Το πράνα όταν προσληφθεί από τον ήλιο και έρθει σε επαφή με την πυ- κνή  ύλη  αντιδρά  και  δημιουργεί  μια  κυκλική  κίνηση. Το αιθερικό σώμα έχει μια μοναδική σύσταση· είναι κα-

τεξοχήν  όργανο  της  ζωής  παρά  όργανο  της  ποιότητας. Είναι ο παράγοντας που παράγει και συντηρεί το όργανο της εμφάνισης, το φυσικό σώμα.