συμφωνα με την καμπαλα, τρεις είναι οι Μητέρες θεές, οι οποίες αντιστοιχούν στην Ρέα – Κρόνο, στην Ηρα – Άρη και στην Αφροδίτη και παραπλήσια, τρεις είναι και οι Υιοί και συνάμα σύζυγοι των Μητέρων.
Ο Λόγος ως Διόνυσος, ο Στοχασμός ως Δίας και ο λόγος – ρήμα ως Ερμής.
Ο Λόγος ως Διόνυσος, ο Στοχασμός ως Δίας και ο λόγος – ρήμα ως Ερμής.
Έτσι η Ουράνια θεά Μητέρα Ρέα, αναλογεί σε μια Μητέρα Φύση υλοποιημένη, σε μια Γήινη Μητέρα Αφροδίτη.
Η Μεγάλη Μητέρα παύει να γεννάει όταν μυθολογικά ο Κρόνος αποκόπτει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και παραμένει έκτοτε παρθένος, μετά την Γέννηση του Διόνυσου, ενώ η Γήινη Μητέρα Φύση, η Αφροδίτη, συνεχίζει εσαεί να ερωτεύεται και να γεννά.
Η Μεγάλη Μητέρα παύει να γεννάει όταν μυθολογικά ο Κρόνος αποκόπτει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και παραμένει έκτοτε παρθένος, μετά την Γέννηση του Διόνυσου, ενώ η Γήινη Μητέρα Φύση, η Αφροδίτη, συνεχίζει εσαεί να ερωτεύεται και να γεννά.
συμφωνα μετην καμπαλα αναφέρεται η ουράνια θεά Μητέρα, η ουράνια θάλασσα - mare, Μητέρα του Υιού άσπιλη και η γήινη Μητέρα, η γήινη θάλασσα-mare, μητέρα της ζωής.
Με λίγη παρανόηση και πολύ σκοπιμότητα, η Καμπαλιστική μητέρα mare – Μαρία, έγινε η παναγία ως πλατυτέρα των ουρανών, εικόνα της Ρέας, Κυβέλης, Συμέλης, Ίσιδας, Πρακρίτι κλπ και η γήινη mare – Μαρία, έγινε η Μαγδαλινή η πόρνη, εικόνα της Αφροδίτης.
