Initiation

Με αυτά τα λόγια χαρακτηρίζει τα Ορφικά Μυστήρια και τον ιδρυτή τους Ορφέα,  ο συγγραφέας Εδουάρδος Συρέ, στο βιβλίο του «ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΑΙ». Πράγματι, τα Ορφικά Μυστήρια κυριάρχησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αρχαίο κόσμο και κατέχουν ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις αρχαίες Ελληνικές τελετουργίες. Ιδρυτής των μυστηρίων θεωρείται ο Ολύμπιος Ορφεύς, υιός του Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης. Γεννήθηκε στην Πίμπλεια της Πιερίας την 13-14η χιλιετία π.Χ. και υπήρξε μία ιδιαίτερα πολυσχιδής προσωπικότητα. Λέγεται ότι έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, ότι εφηύρε την λύρα και ήλθε σε επαφή με τους Καβείρους της Θράκης από τους οποίους και επηρεάστηκε. Επίσης παροιμοιώδης έμεινε ο έρωτας του για την Ευρυδίκη για την οποία κατέβηκε ως τον Άδη για να την πάρει πίσω από το βασίλειο του Πλούτωνα. Η συνολική θεώρηση των Ορφικών αποδεικνύει πω ς ο Ορφέας ήταν όντως υπαρκτό πρόσωπο και όχι απλά το αποκύημα της φαντασίας ορισμένων. Τα Ορφικά Μυστήρια ξεκίνησαν από τα Βορειοελλαδικά βουνά,

Ορφικός  ύμνος στον Απόλλωνα  Καλούμε εσέ να ρθείς κοντά μας του φωτός εικόνα, Θεέ των όντων  που συνθέτουν τα άνθη του αιθέρα, Ισχυρέ της αρμονίας προστάτη , Σφράγισε τον χειμώνα και το καλοκαίρι με τα τόξα της φωτεινής διάνοιας, Προστάτη των μύθων , χορευτή των άστρων φωτοδότη, Εσύ που πνοή ζωής σε όλα τα όντα φέρεις, Στον ουρανό, τη θάλασσα, και ολόκληρο τον κόσμο, Εσύ που τους καρπούς της γης ευλογείς και μες΄τα σπήλαια μένεις, Και αλλάζεις στο μυαλό τις φύσεις των πραγμάτων, Και με δική σου μέριμνα όλων τη φύση αλλάζεις, Το απέραντο σώμα της γης στηρίζεται σε σένα, Και το νερό που  στα βαθιά τα ρεύματα κυλάει, Της  άοκνης της θάλασσας σε σένα υπακούει, Κι ο ωκεανός που με νερά την γη την περιζώνει, Και ο αιθέρας που αχώριστο του βίου είναι κομμάτι,  Εσύ  που της ζωής τον σπινθήρα ανάβεις,  Με της αεικίνητης φωτιάς το πυρωμένο βλέμμα.   επ ίκληση στο ιερόν πύρ  Φως ακατάλυτο αθάνατης ψυχής και αιώνιας μοίρας Των θεών και των ανθρ

Η δραστηριότητα του Δημιουργού, είναι η διαμόρφωση του σώματος του κόσμου και η διάπλαση της ψυχής του.Όλες οι υπόλοιπες πράξεις του είναι επαναλήψεις ή τροποποιήσεις της κύριας δραστηριότητάς του.Η διάπλαση της ψυχής του κόσμου δεν παρουσιάζεται με ακρίβεια.Δεν έχουμε καμμία σαφή παράσταση,απλώς στον «Τίμαιο» αναφέρεται «…η ψυχή έγινε αόρατη.διέπεται από λογική και αρμονία, το άριστο δημιούργημα του άριστου νοητού όντος…» ( 37 a ,μτφ Κάλφας, 1995, σ.σ 211 ).Τοποθετείται μεταξύ δύο χωριστών σφαιρών, των αιώνιων Ιδεών, και των κατ’αίσθησιν αντιληπτών όντων και επικοινωνεί και με τις δύο.Οι λειτουργίες της αποσκοπούν στην παραγωγή της κίνησης και της γνώσης.Ο άνθρωπος διαφέρει από τα άλλα ζώα διότι διαθέτει εκτός από ψυχή και νού.Ωστόσο χωρίς την ψυχή δεν μπορεί να υπάρξει κανένας νούς.Αν κυριαρχεί ο νούς στην ανθρώπινη ψυχή, τότε ο άνθρωπος είναι αγαθός.Αν επικρατούν όμως στην τριχοτομημένη πλατωνική ψυχή η επιθυμία ή ο θυμός, τότε ο άνθρωπος είναι κακός.Η επικράτηση του

H πρακτική νοημοσύνη είναι σαφώς υποταγμένη στον οργανισμό,με συνέπεια την ικανότητα επιλογής,την ιδιότητα προτίμησης ενός αγαθού από ένα άλλο.Στην διαδικασία της αναπαραγωγής ορίζει την δυνατότητα προτίμησης ενός συντρόφου από έναν άλλον.(1) Ονομάζουμε πρακτική αυτή την νοημοσύνη γιατί η έσχατη σημασία της είναι πάντοτε μία πράξη,μέσω της οποίας ο οργανισμός φτάνει πάντα στον ορμέμφυτο στόχο ή αντίστοιχα αποτυγχάνει στην προσπάθεια εκπλήρωσής του. Από τότε που ο Wolfgang Kohler δημοσίευσε στα πρακτικά της πρώσσικης ακαδημίας επιστημών τα εύστοχα πειράματα που επί σειρά ετών πραγματοποίησε πάνω σε χιμπατζήδες,η διαμάχη των επιστημόνων της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας και της ψυχολογίας για το εάν τα παραπάνω ζώα έχουν αγγίξει την πρακτική νοημοσύνη έκλεισε.(2) Τα πειράματα του Κ ohler παρεμβάλλουν μεταξύ του ζώου και του αντικειμένου της επιθυμίας του,που μπορεί να είναι για παράδειγμα ένας καρπός,εμπόδια ή αντικείμενα που μπορεί να χρησιμεύσουν ως «όργανα».Οι ενέ

Ο  Νίτσε  υποστηρίζει στην «Γενεαλογία της Ηθικής»,ότι το παράδοξο καθήκον που ανέθεσε η φύση στον άνθτωπο,είναι η ανατροφή ενός ζώου,το οποίο μπορεί να υπόσχεται.Ο φιλόσοος θεωρεί ότι το γεγονός αυτό αποτελεί διαρκές πρόβλημα του ανθρώπου. Η ανατροφή ενός ζώου που μπορεί να υπόσχεται κλείνει μέσα της την έννοια της ευθύνης. Το πρόβλημα τούτο λύνεται με την παρουσία στην ανθρώπινη φύση μίας αντίρροπης δύναμης της επιλησμοσύνης. Η λήθη είναι θετική ανασταλτική δύναμη,η οποία μας βοηθά να συνειδητοποιούμε όσο γίνεται λιγότερο ό,τι βιώνουμε ή μαθαίνουμε,κάτι που θυμίζει την σωματική λειτουργία της αφομοίωσης των τροφών. Την διαδικασία αυτήν ο Νίτσε στο ψυχικό και νοητικό επίπεδο την ονομάζει ψυχική απορρόφηση. Ο άνθρωπος κλείνει κατά διαστήματα τα παράθυρα της συνείδησης,επιβάλλει σιωπή,για να δημιουργήσει χώρο για ευγενέστερους στόχους,για ευγενέστερους σκοπούς. Η  επιλησμοσύνη αποτελεί τον θυρωρό της ψυχής,που διατηρεί την ψυχική ισορροπία,την συνειδησιακή ηρε